terça-feira, 30 de setembro de 2008

Sorte Quase Azar





Ha momentos de sorte

E de azar, claro

E ha momentos que parecem ser de azar

Que se tornam sorte

Subo a Torre de Galata

(ha nomes lindos)

De la a vista da cidade eh privilegiada

Ja que a torre era feita para proteger

Da chegada de invasores pelo canal do Bosforo

(ha nomes lindos)

Que liga o Mar de Marmara ao Mar Negro

(ha nomes lindos)

Comeca uma chuva fina

E aquela paisagem fica embassada

Pingos chatos e frios sobre a tarde que cai

A chuva vai

E o sol chega

E o que fica?

Um belo arco-iris

Que banha a tarde

E encanta os olhos

Que sai da linda cidade e cai la no Bosforo

(ha nomes lindos e parecem feitos para ilustrar perfeitamente esta cena)

Que sorte

Que veio de um quase azar.

8 comentários:

Anônimo disse...

thats amazing story.

Anônimo disse...

i think you add more info about it.

Anônimo disse...

very cool.

Anônimo disse...

not bad.

Anônimo disse...

ei Ahmed . to sempre por aqui. adorando sempre!
salamaleicum

lu

Anônimo disse...

Que lindo esse erê maravilhosooooo na Capadócia. Mais lindo ainda é o cap da blue man que saiu do retiro direto para a grécia.
Beijos,
Claudinha

Bel disse...

Essas imagens congeladas são uma dádiva de um tempo teu que acaba sendo um tempo "nosso". Que maravilha de cenário, quantos recortes coloridos, quanta vida numa só. Que assim sempre seja.
Um beijo, Bel.

Ahmed Hamdan disse...

Quase que o cap não viaja...tadinho dele! Vc é uma peça, Claudinha!